سال‌ها است که رواج خودکشی در استان ایلام یکی از سوژه‌های رسانهها است؛ استانی که بیشترین آمار مرگ خودخواسته را در ایران دارد. فقر، معضلات اقتصادی و خشونت به عنوان عوامل اصلی بالا بودن این آمار مطرح شده‌اند. در سال‌های اخیر بیشتر آمار خودسوزی و خودکشی، مربوط به زنان ایلامی بوده است. اگرچه در دوره‌های مختلف نسبت جنسیتی متغیر داشته است و در سال‌هایی مردان آمار بالاتری در این زمینه داشته‌اند. حالا در پی آزادی و مرخصی زندانیان به دلیل شیوع ویروس کرونا در ایران، برخی از آن‌ها به «ایران‌وایر» خبر داده‌اند که خودکشی در زندان مرکزی ایلام امری عادی و رایج است. با توجه به گستردگی مرگ خودخواسته در این شهر، به نظر می‌رسد که عادی بودن این اقدام در زندان به عوامل فرهنگی هم مربوط باشد.
***
«دو ماه پیش یک زندانی به اسم "حمید پیری" که به اعدام برای قتل محکوم شده بود، پیش از اجرای حکم، در انفرادی با خوردن قرص برنج خودکشی کرد. پایان خودخواسته زندگی در میان زندانیان این زندان زیاد اتفاق می‌افتد. کسی که در قرنطینه است، چه‌طور می‌تواند قرص برنج تهیه کند؟ ابزارهای خودکشی چه‌طور به زندان راه پیدا می‌کنند؟ خیلی‌ها به خاطر سرقت معمولی یا درگیری در زندان هستند اما خود را حلق‌آویز می‌کنند. مرگ به آسانی در این زندان اتفاق می‌افتد. خودکشی، خودزنی و درگیری‌های سنگین امری عادی هستند.»
این را یکی از زندانیان زندان مرکزی ایلام می‌گوید.
ساختار زندان مرکزی ایلام متشکل از مجموعه‌ای است که بند زنان و کودکان در آن جدا از بخش مردان قرار دارد. بخش مردان نیز از پنج بند تشکیل شده است؛ بندهای سلامت، مالی، عمومی یک و دو و قرنطینه.
به گفته زندانیانی که به تازگی در این زندان بوده‌اند، تفکیک جرایم در این بندها رعایت نمی‌شود و تمام این مجموعه تنها از یک بهداری برخوردار هستند. هم‌چنین شرایط نگه‌داری زندانیان به قدری وخیم است که تنها در یکی از سه اتاق بند سلامت بیش از ۴۰ زندانی نگه‌داری می‌شوند با یک دوش حمام و سه توالت. یک هواخوری کوچک هم در آن وجود دارد با سه تلفن عمومی در همان جا. برای همین زندانیان در باران و برف هم ناچار هستند برای تماس، در هواخوری صف ببندند.
No comments:
Post a Comment