در نخستین سال‌های بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، احضار، بازداشت و اعدام بهاییان سرشناس و شناخته‌شده در شهرهای مختلف ایران در دستور کار حاکمیت جدید قرار داشت. در بین این افراد، نام‌های تعداد زیادی از پزشکان معروف شهرها که مورد اعتماد سکنه بودند، دیده می‌شود.
دکتر «بهرام افنان»، پزشک متخصص قلب و عروق و معاون بیمارستان شفا شیراز، بعدازظهر روز اول آبان ۱۳۶۱، در راه مطب توسط ماموران وزارت اطلاعات، بازداشت شد و پس از حدود هشت ماه در ۲۶خرداد ۱۳۶۲ در سن چهل و هشت سالگی به همراه پنج شهروند بهایی دیگر در زندان عادل‌آباد شیراز به جوخه اعدام سپرده شد.
دکتر افنان در دوران زندان با بدترین شکنجه‌ها مواجه بود به طوری که دو دفعه از فشار و آزار در زندان سکته کرد. «ژینوس افنان»، همسر او در خاطرات خویش به نقل از یکی از هم‌سلولی‌های شوهرش نوشته است: «...روزی وجود مجروح و خونین و پاره‌شده و بی‌هوش او را به داخل سلول پرتاب کردند. وضع زخم‌ها و پاره‌گی محل کابل‌ها چنان عمیق بود که تنفس برایش با نبودن هوای مناسب در داخل سلول بسیار دشوار بود. دو روز بعد که حالش کمی بهبود یافت دوباره او را به زیرزمین برده و این بار زیر شکنجه دژخیمان سکته دوم دست می‌دهد. وقتی شکنجه‌ها برای درهم شکستن او بی‌ثمر ماند، روی بدن نیمه‌جانش که با ضربه‌های مفتول مسی شرحه شرحه شده بود گونی آلوده به پِهِن اسب انداختند. عفونت‌های چرکی دردناک حاصل از این آلودگی و تب شدید، جسم دکتر بهرام افنان را تقریبا از پای درآورد. او را ناچار برای معالجه به بیمارستان خارج از زندان بردند...»
No comments:
Post a Comment