حقوق ۲۰۰ هزار تومانی سربازان در ایران

«خط فقر رو ۹ میلیون تومان اعلام کرده‌اند، من با ۲۰۰ هزار تومان حقوق کجای این نمودار هستم؟»
می‌پرسم اعتراض نکردید؟
می‌گوید: به چه کسی اعتراض کنیم.می گویند حقوق همه سربازان همین قدر است. به که اعتراض کنیم.سرِ موضوعات واضح حرفِ مان به جایی نمی رسد چه برسد به حقوق که می گویند همین است و بس.
آنهایی هم که پشت‌شان گرم است سربازی نمی‌آیند و به پشتوانه اعتبار و پول‌شان سربازی را دور می‌زنند.
هیچکس فکر نمی‌کند که سرباز هم آدم است،‌خسته می‌شود، دلش می‌گیرد، بیمار می‌شود، نیاز به تفریح دارد، نیاز به ورزش... انگار سرباز آدم آهنی است که باید فقط حرف‌شنوی داشته باشد و سرش را پایین بیندازد و بیاید و برود. نه اعتراضی کند، نه تقاضایی داشته باشد و نه نیازی.

کیفیت غذاها اینقدر بد است که مجبور می‌شویم برای خوردن چیزی از بیرون بخریم. اما مگر سرباز چقدر می‌گیرد که با ۲۰۰ هزار تومان هم به فکر رفت و آمد باشد و هم غذا و هم لباس و کفش.
مگر آنها که برای حقوقها تصمیم می‌گیرند، خودشان بچه ندارند که به سربازی رفته باشد؟
حقوق کم سربازان قصه امروز و دیروز نیست. روایت ساعت‌ها و روزها است که می‌آید و می‌رود.